Ne yapardın ? ...
Şu anki halde olmayı mı yoksa yeni bir yola çıkmak mı isterdin ? Eğer bir jeton atma hakkı verilseydi hayalinde olan sen mi yoksa hayal dahi kuramadığın bir sen mi olmak isterdin ? Çok garip değil mi? İnsanın olduğuyla olmak istediği, hatta olmak isteyeceği "benler" çok farklı olabiliyor. Farklı bir elin işaret ettiği doğrultuda ilerleyip, kendisinin ben diyemediği yere tutunabiliyor. Sorgulamadığı hacmin metrekaresine sığabiliyor.. İlerleyen zamanlarda darlığından şikayet etse dahi, hacminden değil kendinden kısıyor. Literatürde buna konfor alanı, gerçekte canın, nefesten geri kalanı deniyor. Çıkmayı denemek yerine neden sığma çabası ? Neden bu eksilme merakı ? İnsan/lar ne istiyor ? Varoluşunu aramak mı ? Rahatlık içinde bir yatak mı ? ..
Devrin her döneminde her zaman bir kaynak arayışı varmış. Kaynak, ya bir kitap, ya bir yol ya da bir insanmış. Sanırım o insanların en büyük korkusu, bilgiye acıkmamakmış. Anlamayacaklarından değil, doyacaklarından korkarlarmış. Hep bir merak, hep bir bağlama ile geçermiş günleri.. Ya şimdi ? İnsan nedir ? Ruhun işlevi nedir ? Hiçbir yerde bu soruların tam bir cevabı yok. Siz kendinize sorduğunuzda ne tür bir cevap alıyorsunuz ? Ya da sormaya daha önce cesaret ettiniz mi ? Ruhun işlevi bence " anlam arayışını " kaybettiğinde önemini yitiriyor. ( Ruh = anlam ) Gerek bir buluttan, gerek bir karıncadan, anlam öğrenmeyi kaybetmeyin..
Gelelim merak olayına. Merak neden gerekli ? Merakın varsa eğer neler üzerine ? Bir fikir oluşturmana yardım ediyor mu ? Ünlü ingiliz ( Birleşik Krallık) şair Thomas Gray'ın dediği gibi; " Bitmeyen bir merak, yaşlanmamak için en önemli ilaçtır." UNESCO'nun yaşlılık tanımı bunu açıkça gösteriyor. Yani merak insanın ihtiyacı. Besin gibi. Ama nedense biz bunu hep bir insanın yanlışında, bir hatada yine insanları kötülemek, kötü duruma düşürmek için kullanıyoruz. Bu kendi eksikliğimizi görmezden gelmeye bulduğumuz kolay bir yol değil mi ? İnsanoğlu işte hep kolayı seçiyor! Kolayın kolay izler bıraktığı, zorun iste silinmesi zor izler bıraktığının farkında değiliz. Ne yapmak istiyoruz ? Geleceğe dikilen bir bilgi mi ? Bahanelere, kötü kelimeler ile unutulan bir fevri mi ? Merak amaçtır. Amaç ise her şey. Büyük bir kısım farkına varsa dahi hareket etmekten korkar. İçinde bulunduğu ortam ve güdüsü bunu bir tehlike olarak tanımlar ve huzursuzluk başlar. Kim ki o huzursuzluğu yenebilirse hayatında yeni bir sayfa açılır. Kim ki orada kalırsa, sıradan hayatına yeniden göz açmaya başlar. O zaman selam olsun, kendini her gün yenebilene, yenmek için azmedip farklı bir fikir için yola çıkabilene.. İleride sizden kalacak olan tek şey bıraktığınız fikirleriniz, yaşantınız ve öğrettikleriniz. Beden toz olup gidecek.. Siz fikirlerinizle yaşamaya devam edeceksiniz.. Dilerim güzel fikirlerinizin, güzel yolunuzun olduğu bir ömrünüz olur..
"Sürçü lisan ettiysem affola."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder